dari saya..

sebenarnya ada entry lain sy mau buat tapi selepas baca entry miss princess adonai sy terpanggil untuk menulis sesuatu mengenai pengampunan on my experienced!

sy pun manusia biasa, pernah mau rasa quit dan pernah mau menyerah! Dan pernah banyak kali gagal dalam 'test' yang Tuhan kasi sama saya...kalau sy mau terbuka my past rasanya, pasti kamuorang akan fikir, wah sampai begitu sekali kau renny! Tapi, biarlah dulu segala past sy itu,dibukakan bukan di page ini.

Tapi intinya, setiap kali sy mau quit mau give up, pasti sebelum sy rasa mau menyerah saya akan curhat sama Bapa rohani, teman2 dekat saya dan family. Dan lepas sy curhat sama mereka, pasti ada kata2 motivasi dan kalau itu disertai Firman Tuhan, wow sy akan berfikir balik mau quit atau tidak! Sebab tu, jangan pernah menyerah! Amsal 24:10 katakan 'Jika engkau tawar hati pada masa kesesakan, kecillah kekuatan mu. Dalam terjemahan New Living Translation dia kata begini 'If you fail under pressure, your strength is too small.' Sy rhema ini sangat. That's why, sy menolak tuk menyerah!

Memang akan ada waktu kita melepaskan but not quit! My Bapa rohani nasihat sy, kalau kita melepas kan sesuatu atau berhenti pastikan kita pergi dengan hati yang berkemenangan. Meaning to say 'biarlah kita berhenti/pergi bila Tuhan kata ya anakku inilah waktunya'.

Ok bercakap pasal pengampunan, sy tidak tau sy ada share ini atau tidak dalam page ini, tapi satu kali sy pernah meluahkan perasaan kecewa sy kan sama my very Big Boss...itu luahan itu sebenarnya sudah tahap dewa marah + kecewa, sampai sy sudah tidak ada perasaan. Satu kali, sy curhat sama Bapa rohani sy, dia suruh sy lepaskan pengampunan dan kasihilah dia dengan menganggap dia seorang sahabat!..geng! suruh mengasihi dan yg payahnya itu anggap my Big boss tu sahabat! wah..sy sempat bergumul ooo, dalam hati saya menjerit 'Tuhan sy boleh lepaskan pengampunan tapi tidak mungkin sy boleh anggap dia sahabat sy. Mana mungkin sahabat memalukan sahabatnya di hadapan orang lain, mana mungkin sahabat memfitnah sahabatnya sendiri..mana mungkin, mana mungkin' Wah, lama sy berperang antara Kebenaran dan kehendak hati saya yang sakit masa tu. But then, sy berdiam diri ambil waktu bertenang, let God speak thru my heart...dan sy menang! Memang susah, tapi pada akhirnya saat saya mengambil keputusan menganggap my big boss itu sahabat...sy mulai ubah fikiran saya. Setiap kali dia buat sstu yang menyakitkan hati, yg bikin panas, atau tidak puas hati dengan sy, sy akan lihat wajahnya dan ingat dia adalah sahabat sy, dan sy harus sama spt Yesus yang memiliki kasih untuk sahabat! Dan mukjizatnya, sampai waktu ini sy tengok dia, mau dia bad mood ka apa, sy tetap mau tersenyum dengan dia. Walaupun dia tidak tau. Tapi cukuplah Bapa di surga tau!

But, I know everything will takes time...manusia terbatas, tapi sebab itu jangan kita mengandalkan kekuatan kita, tapi andalkan lah Tuhan...

Ayooo bangkit semula my dear friends...