now and there

Pagi ini, ketika sy membuka blog orang lain, ..sy diberkati dengan sharing ini. Sederhana saja mengenai kisahnya sehari-hari, tapi ada bbp statement dalam sharingnya yg membuatkan roh sy bangkit dan dikuatkan!

Dalam minggu ini, sy merasakan sy berada di 'padang gurun' baik secara roh mahupun fisik. 3M sy tetap jalan, tp gak punya inspirasi. Kenapa bukan 4M? kerna bbp waktu ini, M yang terakhir sy kurang berjalan iaitu membagikan firman Tuhan dgn orang lain. Sy hari-hari ini banyak dengan sy sendiri. Hari-hari ini, sy banyak berfikir dan berfikir mengenai macam-macam perkara.

Di tambah lagi, keadaan kesihatan sy yg kurang memberangsangkan. Sy menyedari sy mengalami kelesuan dlm setiap perkara. Sy kurang aktif dan kurang tersenyum. Menyedari keadaan sy, semalam sy pergi ke Klinik Putrajaya. Sy spt yg kalian sedia maklum, paling tidak suka p hospital apa lagi makan ubat. Itu adalah kengerian yg cukup dahsyat buat sy. Tapi oleh kerna dunia sedang mengalami phenomena H1N1, maka sikap sy itu sy harus atasi sy pergi jumpa doc semalam. Thanks GOD. Everything is normal. Sy tidak demam dengan suhu 36.7C. Dan sy bersyukur, doktor tu seolah-olah memahami sy tidak mau antibiotik. Kerna apa? bila ada antibiotik sy tidak punya pilihan lain harus habiskan. Tp semalam doc cuma kasi ubat tuk sakit tekak, panadol dan VITAMIN C (i like!). And maybe, on top of that all that i needed is R.E.S.T.

Ya, sy perlu rehat. SPK angkatan 4 baru saja selesai minggu lepas tp dalam 2 minggu ni sy perlu selesaikan 2 event. Selepas itu persiapan utk angkt 5. Semalam sy sudah menyiapkan draf awal senarai cadangan AJK untk SPK ang. 5. Sy berdoa nama2 yg sy letak semalam, itu benar2 dapat memberi FULLY Komitmen. Sebenarnya di church ada ramai orang yg boleh dinaikkan jadi pemimpin, tapi nilai Komitmen itu masih kurang cukup. Sy menganalisa ini ketika sy membuat semakan terkini status kehadiran para admin/supervisor/pembina/peserta. Sy tau setiap orang pasti ada kendalanya tersendiri. Dan itu antara lain yg menyebabkan sy kadang-kadang membuat kerja secara sendiri. (see sy berfikir lagi kan!)

Today my friend advice me, that i should learn to say NO! Yeah, i guess i need that also to certain things and certain circumstances.

But all in all, sy mau akhiri dengan firman Tuhan ini yg sts menguatkan sy sepanjang masa dan mendorong sy utk terus bergerak maju..

2 Korintus 5:14
'sebab kasih Kristus yang menguasai kami...' Inilah kata-kata rasul Paulus. Oleh kerana kasih Kristus yang mengerakkan Paulus tuk terus maju.

Kita memerlukan kasih Tuhan Yesus yang menjadi sumber motivasi dan kekuatan. Dan oleh kasih inilah yg menguatkan sy. Walau orang tidak melihat, walau orang tidak mengerti tapi sy percaya, Tuhan Yesus mengerti apa yg sy lalui. Sy tau spt mana Tuhan Yesus juga tidak pernah mengalah walau nyawa-Nya harus diberikan dan akhirnya HE WON the battle.

Teman-teman, masalah tidak akan pernah berhenti datang. Cabaran akan sentiasa ada. Tekanan akan sentiasa hadir. Tapi persoalannya apakah kita melihat masalah itu lebih besar daripada Tuhan kita sendiri? kalau kita kata kita kekurangan berharaplah kepada Bapa di Surga yg empunya segala sesuatu baik di bawah kolong langit maupun di Surga. Kalau kita kata sy sakit, berserulah kepada Bapa yang penyembuh kepada apapun sakit penyakit. Kalau kita kata, sy tertekan dengan situasi skg, Tuhan itu ada, Dia akan kasih kemampuan tuk kita melaluinya. Semua pada kita. Apakah yg menggerakkan kita? Kasih Kristus? kekuatan diri sendiri?

Bless u.